Det är ingen ko på isen
 
Hikayenin ana karakteri benekli İsveç ineği bu konforuna ulaşmadan bir çok serüvenin içerisinde kendine yer bulmuştur. Endüstriyelleşmemiş yaşamda susuzluklarını gidermek için Yere sağlam basabilen, buzdan düşmemeyi başaran inekler donmuş sulara kayıp düşmedikleri sürece her şey yolundaydı.
Başka bir deyimle göl kenarında bir akrobasi savaşı vererek adeta buz üstünde dans ediyorlardı.
Zaman geçtikçe İsveç’in sembolik bir denge unsuru haline dönüşen inekler, sahip oldukları adaptasyon ve disiplin sayesinde hayatta kalabilmişlerdi.
Pek tabi konu sadece hayatta kalabilme mücadelesi değil, aynı zamanda bu mücadele sonrasındaki aldıkları ve keyif ve yaşadıkları mutluluk idi.
İklimsel sorunların yaşanmadığı bir evrende; Sütünü yudumlayan, gevişini getiren ineği, habitatında kendi keyfi ile baş başa bırakalım. Ne de olsa keyif hak edilmiş bir değer değil midir?
Hayat, doğanın huzur bulduğu yerde güzel…